Afficher cette page en françaisSee the english version
Ancienne mosquée Emir Zade du XV° siècle à Chalkis, la seule encore debout sur les onze que comptait la ville sous l’empire ottoman. La « capitale » de l’Eubée abrite encore des communautés juive et musulmane assez importantes.
Η γριά της Εύβοιας
Η γριά της Εύβοιας
Monastère Aghiou Ghéorgiou Ilion – Nord de l’Eubée
Εκείνη τη μέρα επισκεφτόμουν το βορρά της Εύβοιας, αυτό το μεγάλο νησί, πράσινο και δασώδες, στο βορρά της Αθήνας, σχεδόν κολλημένο στη στεριά, που ο στενός πορθμός του Ευρίπου είναι ταραγμένος από σφοδρά ρεύματα που αλληλοδιαδέχονται τακτικά. Ήταν τόσο μυστηριώδη στην αρχαιότητα που ο Αριστότελης, φαίνεται, αυτοκτόνησε από απελπισία !
Έψαχνα ένα μοναστήρι και σταμάτησα σ’ένα χωριό για να ρωτήσω το δρόμο μου σε μια γριά καθισμένη μτπροστά στην πόρτα της. Πλησίασε το αμάξι μου για να μ’ακούσει καλύτερα και, όταν τη ρώτησα αν θα βρω ταμπέλες, μου είπε σηκώνοντας τα μάτια στον ουρανό πως αυτή δεν απομακρυνόταν πια από το σπίτι. Επιθεώρησε με μια ματιά το εσωτερικό του αμαξιού και διαπίστωσε πολύ ξαφνιασμένη ότι δεν είχα κανέναν άλλο. Πιθανώς για να παρηγορήσει τη μοναξιά μου, άρχισε να μου χαïδεύει τον ώμο στοργικά, ενώ μου έδινε τις εξηγήσεις της.
Συγχωρείτε μου, ιντερναύτες της Ελβετίας, γι’αυτήν τη σύγκριση που θα κάνω. Όταν ταξίδεψα στην ωραία χώρα σας, προσπάθησα μερικές φορές ν’αρχίσω μια συνομιλία με αγνώστους, σαν αληθινή μεσογειακή που είμαι. Οι άνθρωποι με κοίταζαν σαν τρέλη. Όσο για να μ’αγγίξουν, αποκλειόταν !
Ίσως δεν μπορεί κανείς να είναι ταυτόχρονα καθαρός, πειθαρχημένος και θερμός…
Το νησί του Παπαδιαμάντη
Το νησί του Παπαδιαμάντη
Le site de Kastro, au nord de l’île de Skiathos ( Sporades )
Η Σκίαθος, κοντινή του Πηλίου, έγινε πολύ τουριστική, χάρη στις αμμουδιές, αρκετά σπάνιες στα ελληνικά νησιά που προσφέρουν συχνά μόνο βότσαλα ή χαλίκια. Παράδεισος για πολυτελή γιοτ στην αρχή, σιγά σιγά έγινε πιο οικογενειακή και γεμίστηκε από τεράστια ξενοδοχεία. Αντίθετα με τη Σκύρο και τη Σκόπελο, έχασε την αυθεντικότητά της αλλά προσφέρει κι ομώς κάποια ωραία μοναστήρια και τοπία. Ο χώρος του Κάστρου προπάντων, αυτή η εντυπωσιακή «αέτου φώλια» που προεξέχει στη θάλασσα. Το 14ο αιώνα οι κάτοικοι του λιμανιού κατέφυγαν εκεί για να γλιστρώσουν από τις ασταμάτητες επιδρομές των πειρατών, και ζούσαν στη σκιά του φοβού και της φτώχειας.
Η Σκίαθος όμως για μένα είναι οπωσδήποτε το νησί του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.Μπορεί κανείς να επισκεφθεί το πατρικό του σπίτι, όπου έζησε μερικά χρόνια, σε σπαρτιατικό και μοναχικό τρόπο, ανάμεσα στα δυο πάθη του, τους ψάλμους και τη λογοτεχνία. Βεβαίως ο μεγαλύτερος Έλληνας πεζογράφος του 19ου αιώνα, είναι σχεδόν εντέλως άγνωστος στη Γαλλία. Είναι κρίμα γιατί του χρωστάω ένα από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά «σοκ» μου. Το πρώτο νεοελληνικό έργο που είχα διαβάσει ποτέ ήταν το μυθιστόρημά του «Η Φώνισσα», του οποίου η ηρωίδα βρίσκει μια ριζική λύση στο πρόβλημα της προίκας. Με συγκλώνησε αυτό το παράξενο και σφοδρό διήγημα με το ύφος του ταυτόχρονα τραχύ και λυρικό.
Ενώ επισκεφτόμουν το χώρο του Κάστρου, ερχόταν σε σκέψη μου το ανατριχιαστικό κυνηγητό της τελικής σκηνής. Η γριά η Φραγγογιάννου τρέχει ξέφρενα μέσα από τους βράχους και τους θάμνους προς ένα ασκητήριο σκαρφαλωμένο σε μια μικρή χερσόνησο όπου ελπίζει να καταφύγει.
Αλλά η μοίρα την προλαβαίνει «… εις το ήμισυ του δρόμου, μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης δικαιοσύνης.»
Le charme unique de Skopélos réside dans ses toits à quatre pans de tuiles ou de pierre, ses balcons de bois et ses loggias balkaniques.